Miejsce i rola dziadków w życiu i rozwoju wnuków

            „Późna miłość” tak właśnie Z. Włodowska określiła uczucie, którym na ogół dziadkowie darzą swoje wnuki. Zdarza się wprawdzie, że starość wiąże się z koncentracją na własnej osobie, ale częściej postrzegamy przejawy czułości, serdecznej troski, przywiązania, a nawet poświęcenia. Badania wskazują, iż najbardziej pozytywny stosunek do osób starszych mają właśnie dzieci w wieku przedszkolnym. 

             W obecnych czasach rodzice potrzebują pomocy dziadków. Potrzebują jej także wnuki, których rodzice są zaaferowani sprawami zawodowymi i troską o dobry byt mają mało czasu na spokojne rozmowy, wspólne zabawy czy wycieczki  i długie spacery. Emerytowani dziadkowie takim czasem dysponują. Dzięki temu mogą ze swoimi wnukami rozmawiać, pouczać ich, a jednocześnie z uwagą wysłuchiwać tego, co ma do powiedzenia dziecko.Z drugiej strony dziadkowie włączeni w miarę swoich możliwości w codzienne życie rodzinne nie odczuwają swojego wieku jak czegoś złego. Dzięki temu czują się jeszcze potrzebni, a to motywuje ich do dalszej aktywności.

           Mądrość życiowa i doświadczenie dziadków, ich wyrozumiałość, cierpliwość w kontaktach z dzieckiem sprawiają, że wnuki obdarzają swoich dziadków niekłamaną miłością i autorytetem.

           Najczęściej realizowaną funkcją przez dziadków i babcie jest funkcja opiekuńcza, ekonomiczno-materialna, wychowawcza, socjalizująca i kulturalna. W wychowaniu pomagają babcie jak i również dziadkowie. Babcie przekazują tradycje rodzinne, wdrażają do pracy, gospodarności, przestrzegania zasad moralno-etycznych. Dziadkowie i babcie wdrażają również do przestrzegania zasad religii. To babcie wprowadzają swoich wnuków w historię rodziny, opowiadają o krewnych, podtrzymują kult rodziny jako rodu.

         B. Z. Małecka uważa, że dziadkowie są niezawodnymi wychowawcami, szczególnie kompetentnymi do tego, by  w swych relacjach z wnukami uprawiać własne wychowanie w optyce osobowej.

         W stosunku dziadków z wnukami ważne miejsce zajmuje wspólne wykonywanie czynności w większości są to miedzy innymi wspólne zabawy, spacery, wycieczki, oglądanie rodzinnych fotografii, czytanie lektur, rozmowy, oglądanie telewizji. W nich właśnie wymieniają informacje, poglądy, przekazują im fragmenty swojego doświadczenia życiowego, wiedzę na temat historii rodziny i własnej biografii.

        Harmonijne współżycie dziadków i wnuków może być dobrodziejstwem dla jednych i drugich. Kontakty takie leżą w naturze zarówno dziadków jak i dzieci. Obu pokoleniom mogą dostarczyć one cennych wartości.

Opracowała:  mgr Gertruda Grzejszczyk           

BIBLIOGRAFIA:

G. Sochaczewska: „Rola ojca i dziadka. „Wychowanie w Przedszkolu” 1987, nr 5

B. Z. Małecka: Więzi uczuciowe miedzy dziadkami i wnukami. „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze 1993, nr 10

M. Tyszkowa: Rola dziadków w rozwoju wnuków. „Psychologia Wychowawcza” 1990, nr 5

B. Z. Małecka: Dziadkowie w rodzinie. „Edukacja i Dialog” 1997, nr 10