ZNACZENIE WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI W PROCESIE DYDAKTYCZNO – WYCHOWAWCZYM

„Dorosły to nie ktoś, kto „ulepi” dziecko

Według jakiegoś wzoru czy ideału, ale ktoś

Kto pomaga mu rozwijać się, ujawniać swoje możliwości.”

Pierwszym, naturalnym i najważniejszym środowiskiem dziecka jest rodzina. To tu tworzą się pierwsze związki międzyludzkie, to tu zaczynają kształtować się cechy charakteru dziecka. Rodzina formuje psychikę dziecka, daje pierwszą wiedzę o życiu i świecie, wpaja zasady moralne, rozbudza uczucia i kształtuje wyobraźnię, a także jest pierwszą szkołą wychowania. Zadaniem rodziny jest stworzenie dziecku możliwie najlepszych warunków harmonijnego rozwoju.

W momencie rozpoczęcia edukacji na dziecko oddziałują dwa podstawowe środowiska wychowawcze: rodzina i przedszkole. Rodzina i przedszkole są środowiskami, które mają niewątpliwie największy wpływ na rozwój dzieci, powinny więc współdziałać ze sobą dla dobra dzieci, aby mogły się one prawidłowo rozwijać. W praktyce bywa często tak, że rodzina i przedszkole częściej zajmują się dzieckiem równolegle lub nawet konkurują ze sobą, rzadziej działają wspólnie, a tylko efektywna współpraca może przynieść korzyści, zarówno nauczycielom jak i rodzicom, lecz przede wszystkim samym dzieciom.

Rodzice są nieocenionym źródłem informacji o swoich dzieciach, o ich słabych i mocnych stronach, potrzebach, zainteresowaniach, stresach. Dzięki rodzicom nauczyciel ma szansę spojrzeć na dziecko z szerszej perspektywy, lepiej zrozumieć jego zachowania. Jest to niezwykle ważne wtedy, gdy dziecko ma jakieś kłopoty i swoim zachowaniem przysparza nauczycielowi trudności. Trudno sobie wyobrazić skuteczne rozwiązywanie problemów wychowawczych z dziećmi bez udziału rodziców. Ważna też jest rola rodziców w procesie dydaktycznym. Rodzice mogą wspierać pracę nauczyciela, kontrolując postępy dziecka, motywując je, pomagając dziecku w przezwyciężaniu trudności i wytwarzając pozytywne nastawienie do nauczycieli oraz przedszkola. Z punktu widzenia rodziców kontakt z nauczycielami też może być niezwykle korzystny i owocny. Wiedza na temat dziecka pozwala rodzicom lepiej poznać jego rzeczywiste możliwości i dzięki temu formułować bardziej adekwatne wymagania i oczekiwania wobec niego, skuteczniej mu pomagać wtedy, gdy ma trudności. Współpraca może dać rodzicom poczucie wpływu na to, co dzieje się z ich dzieckiem w przedszkolu, czego i w jaki sposób jest uczone, jak jest traktowane. Natomiast brak właściwego przepływu informacji między nauczycielami a rodzicami rodzi wiele niedomówień. Jedno środowisko nie zastąpi drugiego. Niezmiernie istotne są jednak jednolite zasady postępowania wszystkich dorosłych w stosunku do dziecka. We wzajemnych kontaktach ważne jest, aby rodzice i nauczyciele byli sprzymierzeńcami. Tylko razem można stworzyć właściwy klimat wychowawczy. Współpraca nauczycieli z rodzicami jest warunkiem sukcesu dzieci. W nauczycielach rodzice znajdują i znajdować powinni swoich najbliższych pomocników i przyjaciół. Współpraca rodziców z nauczycielami powinna opierać się na zaufaniu, życzliwości oraz wzajemnym szacunku, gdyż tylko wtedy cele wychowawcze postawione przed rodziną i przedszkolem są w pełni możliwe do osiągnięcia. Budowanie wzajemnego zaufania i uruchomienie sensownej merytorycznej współpracy na rzecz dobra dziecka może przynieść ogromne korzyści.

Współpraca nauczyciela z rodzicami jest niezbędnym warunkiem powodzenia pracy dydaktyczno— wychowawczej. Od chwili przekroczenia przez dziecko progu przedszkola — cel przedszkola i cel rodziny staje się wspólny. Niezależnie od inicjatywy rodziców, każdy nauczyciel powinien zabiegać o porozumienie się z nimi dla dobra dzieci, które wspólnie wychowuje dom i przedszkole.

Justyna Munik