Scenariusz uroczystości dla dzieci czteroletnich

Temat:  „WRÓŻBY ANDRZEJKOWE”

CEL GŁÓWNY :

- Uczestniczenie w wybranych obrzędach ludowych organizowanych w przedszkolu;

- Poznawanie zwyczajów ludowych i obrzędów związanych z andrzejkami.

CELE OPERACYJNE
Dziecko:
- poznaje zwyczaj wróżb i zabaw andrzejkowych;
- poznaje historię św. Andrzeja;
- powtarza zaklęcie za nauczycielką;
- potrafi bawić się w grupie;
- zachowuje bezpieczeństwo podczas zabaw.

FORMY:
- zbiorowa;
- grupowa.

METODY:
- słowna: opowiadanie, wyjaśnienia i instrukcje;
- oglądowa: pokaz, obserwacja;
- czynna: zadania stawiane do wykonania, taniec.

I. Wstęp. Opowiadanie nauczycielki:
"Są różne sposoby, żeby dowiedzieć się, co nas czeka w przyszłości. Można pójść do wróżki, która ma czarnego kota i szklaną kulę. Można zapytać Cyganki, która wróży z kart i ręki. Można też wróżyć sobie samemu, ale trzeba to robić w czasie niezwykłym. Do dzisiaj przetrwała jedynie tradycja andrzejkowa, będąca jedynie zabawą połączoną ze wspólnymi wróżbami dziewcząt i chłopców. Obecnie andrzejki są wesołym spotkaniem towarzyskim dostarczającym wielu przeżyć i emocji. Zapraszam, więc i Was na wspólną zabawę andrzejkową.

Andrzejki to dzień jedyny w swoim rodzaju. Wtedy to - zgodnie z tradycją - św. Andrzej uchyla rąbka tajemnicy i za sprawą znaków i wróżb podpowiada, co nas czekać może. W przedostatni dzień listopada, w przeddzień św. Andrzeja wszystkie panny wróżyły sobie, aby dowiedzieć się, co czeka je w przyszłości. „Andrzejki” to tradycja ludowa wieczoru wróżb, pielęgnowana od najdawniejszych czasów i przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Wróżb było dużo, ale ja opowiem Wam o tych najweselszych. I tak, dziewczęta wkładały sobie pod poduszkę kartki z napisanymi imionami chłopców. Rano wkładały rękę pod poduszkę i wyciągały kartkę. To imię, które było na kartce, to imię przyszłego męża. Wróżyły także ze sztachet w płocie. Szły koło płotu, dotykały sztachet i powtarzały na przemian: kawaler, wdowiec. Ważne było, co wypadało na ostatniej sztachecie, bo to przyszły mąż. Zdarzało się, że chłopcy dla kawału malowali płot smołą.

Bardzo często dziewczyny zaglądały do studni, aby tam ujrzeć twarz ukochanego.

- My także przeniesiemy się w świat wróżb, marzeń fantazji. Lecz zanim to zrobimy, zaśpiewamy

1. wspólny śpiew  piosenki „Czarowanie”:

Czary – mary, Czary – mary, Czary – mary, huuuu……..(x2)
Hokus – pokus, ksz, ksz (x2)
Abrakadabra, abrakadabra, abrakadabra,
Hokus – pokus, ksz, ksz (x2)
Abrakadabra, abrakadabra, abrakadabra,

„Czary – mary” – oburącz zakreślamy koła od środka na zewnątrz;
„huuuu” – wyrzut dłońmi do przodu z rozpostartymi palcami;
„Hokus – pokus” – dwukrotne klaśnięcie w ręce;
„ksz, ksz” – wyrzut dłońmi do przodu, raz w prawą raz w lewą stronę;
„Abrakadabra” – trzykrotnie zataczamy krąg rękami przed sobą, coraz wyżej.

Czarodziej: Czas rozpocząć wróżby. Aby wróżby się spełniły musimy złożyć dary. Na środku sali stoi miska z wodą. Każde dziecko otrzymuje 1 grosz i na słowa: „Hokus – pokus – marokus obracam się na pięcie i wypowiadam zaklęcie hokus – pokus – czary – mary, aby wróżby się spełniły, złóżmy dary” wrzuca monetę do miski.

Po takim wstępie rozpoczynają się wróżby.

1.       „Marsz butów”

Dziewczynki zdjęły prawe buty i ustawiały jeden przed drugim. Osoba, której but pierwszy znajdzie się za drzwiami, z pewnością pierwsza wyjdzie za mąż.

2.      Wróżba „Rzucanie butem”

Wszyscy rzucają butem w stronę drzwi, czyj but odwróci się noskiem w stronę drzwi, ten pierwszy zmieni stan cywilny. Każda dziewczynka rzuca poza siebie przez głowę swój lewy bucik, stojąc tyłem do drzwi. Czubek buta skierowany do drzwi oznacza, że właścicielka otrzyma w najbliższej przyszłości ciekawy prezent..

3.       Kim będę w przyszłości

W rytm muzyki dyskotekowej czarodziejski worek przechodzi z rąk do rąk każdego uczestnika zabawy. Na przerwę w muzyce dziecko wyciąga z worka jeden przedmiot, który może oznaczać: grzebień- fryzjer, książka, zegarek- zegarmistrz, długopis- pisarz, pędzel- malarz, łyżka- kucharz, moneta- milioner, gazeta – dziennikarka, kreda – nauczycielka, koperta – listonosz, but – szewc, piłka- piłkarz itp.

4.      Serca

Nauczycielka podchodzi do dzieci z dwoma dużymi czerwonymi sercami, na których, na odwrocie, napisane są imiona chłopców i dziewczynek. Dzieci przekłuwają igłą serce, a nauczyciel odczytuje imię przyszłej żony lub męża

5.      Studnia życzeń.

Uczestnicy zabawy otrzymują po jednym groszu i stojąc tyłem do miski z wodą muszą do niej trafić.

Gdy wymarzysz sobie coś, wrzuć do studni jeden grosz.
Wrzuć do studni grosik mały, by życzenia się spełniały.

6.      Cukierkowa wróżba
Dzieci siedzą w kręgu koła i losują cukierki, w których ukryte są karteczki z nazwami prezentów, które wg „cukierkowej wróżby” powinny niedługo otrzymać. Dzieci zjadają cukierki, a następnie nauczycielka odczytuje nazwy prezentów. Sanki, rower, narty, komputer, puzzle, piesek, farby, klocki lego, kredki, czekolada, lalka, miś, autko, magnetofon, zegarek, ciężarówka, traktor, robot, laptop, gra, słodycze, mikrofon, łyżwy, telefon, książka, konik, pantofle, bajki czapka, klocki itp.

7. Zabawa pożegnalna w kole

„Puszczam iskierkę w krąg, niech wróci do mych rąk”.

                                                                                                                       Opracowała: Beata Fryśkowska